Wymioty (dziecko)

Leczenie w domu

Podstawową czynnością zapobiegającą odwodnieniu jest częste podawanie dziecku małych ilości wody. Należy zastosować się do zaleceń pediatry. Poniżej opisano jeden ze sposobów postępowania:

• Rozpocznij podawanie doustnego płynu nawadniającego. Podawaj dziecku 1–2 łyżeczki (5–10 ml) co 1–2 minuty. Nawet jeśli dziecko wymiotuje, nie przestawaj go poić. Dziecko mimo wymiotów przyswoi część płynów.

• Kiedy wymioty osłabną, podawaj dziecku większą ilość płynów nieco rzadziej. Nie przestawaj do czasu, aż dziecko odda mocz i przestanie być spragnione (nie będzie chciało dalej pić). Nie podawaj dziecku samej wody, mleka matki ani modyfikowanego, napojów sportowych ani innych do czasu, aż nie przestanie wymiotować.

• Jeśli częste wymioty będą utrzymywać się dłużej niż 2 godziny, wezwij pediatrę.

Dziecko może być spragnione i chcieć pić szybciej, ale jeśli wciąż wymiotuje, możesz mu podawać płyny tylko w zaleconym tempie. Zbyt wiele płynu w żołądku wywoła kolejne wymioty.

Postępuj zgodnie z tymi wytycznymi podczas opieki nad dzieckiem:

• Po dwóch godzinach od ostatnich wymiotów podaj dziecku niewielkie ilości mleka modyfikowanego (przygotowanego zgodnie z normalnym przepisem), sorbet, rosół lub inny płyn. Nie podawaj słodkich soków, napojów gazowanych ani sportowych. Podaj dziecku więcej płynów, jeśli będzie chciało pić. 

• Po 24 godzinach od ostatnich wymiotów można rozpocząć podawanie pokarmów stałych. Mogą to być: płatki ryżowe i inne, owsianka, chleb, makaron, marchewka, tłuczone banany, tłuczone ziemniaki, ryż, mus jabłkowy, sucharki, krakersy, zupy z ryżem lub kluseczkami, gotowane warzywa. Podawaj dziecku tyle płynów, ile zechce. Powoli wprowadzaj standardowe posiłki.

Uwaga: Niektóre dzieci mogą być nadwrażliwe na laktozę w mleku matki lub modyfikowanym. Wówczas objawy mogą się nasilić. W takim przypadku podczas choroby należy podawać dziecku doustny płyn nawadniający zamiast mleka matki lub modyfikowanego.

Dalsze postępowanie

Zgłoś się z dzieckiem na kontrolę do lekarza, chyba że ten zaleci inaczej. Jeśli przeprowadzono badania, przychodnia skontaktuje się z Tobą, kiedy wyniki będą gotowe. W niektórych przypadkach może zaistnieć konieczność dalszego leczenia.

Kiedy szukać porady medycznej

Zadzwoń do lekarza, jeśli dziecko:

• Ma gorączkę (patrz „Gorączka u dzieci” poniżej)

• Nadal wymiotuje po pierwszych dwóch godzinach spożywania samych płynów

• Wymiotuje od ponad 24 godzin

• Ma krew w wymiocinach lub stolcu

• Ma opuchnięty brzuch lub objawy bólu brzucha

• Ma ciemny mocz lub nie oddało moczu przez 8 godzin, płacze bez łez, ma zapadnięte oczy lub wyschnięte usta

• Jest wyjątkowo kapryśne, płacze bez przerwy i nie można go uspokoić

• Pojawi się nowa wysypka

• Cały czas boli je głowa

• Odczuwa ból brzucha, który nie ustępuje lub się nasila

• Objawy się nasilają lub pojawią się nowe

Kiedy należy zadzwonić pod numer 911

Zadzwoń pod numer 911, jeśli dziecko:

• Ma problemy z oddychaniem

• Jest bardzo zdezorientowane

• Jest bardzo senne lub ma trudności z wybudzeniem się

• Mdleje (traci przytomność)

• Ma nietypowo szybkie tętno

• Wymiotuje wydzieliną o kolorze żółtym lub zielonym

• Ma duże ilości krwi w wymiocinach lub stolcu

• Bardzo mocno wymiotuje (fontanny wymiocin)

• Ma atak padaczki

• Ma sztywny kark

Gorączka u dzieci

Aby zmierzyć dziecku temperaturę, należy używać termometru elektronicznego. Nie wolno używać termometru z rtęcią. Istnieją różne rodzaje termometrów elektronicznych i różnie się ich używa. Są to:

• doodbytniczy. U dzieci poniżej 3 roku życia najdokładniejszego pomiaru dokonuje się w odbycie.

• czołowy. Spełnia swoją rolę w przypadku dzieci od trzeciego miesiąca życia. Jeśli dziecko młodsze niż 3 miesiące wykazuje objawy choroby, można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• douszny. Pomiary temperatury w uchu są prawidłowe po 6. miesiącu życia, jednak nie wcześniej.

• pachowy. To najmniej wiarygodny sposób pomiaru temperatury, jednak można użyć takiego termometru w celach poglądowych. Jednak pediatra może chcieć potwierdzić temperaturę w pomiarze poprzez odbyt.

• doustny. Nie należy używać takiego termometru u dzieci młodszych niż 4 lata.

Termometru doodbytniczego należy używać ostrożnie. Zawsze należy stosować się do zaleceń producenta odnośnie do poprawnego użycia. Termometr należy włożyć delikatnie. Oznacz termometr używany doodbytniczo, tak aby przypadkowo nie użyć go doustnie, gdyż wówczas może dojść do zakażenia bakteriami ze stolca. Jeśli nie czujesz się komfortowo, używając termometru doodbytniczego, zapytaj pediatrę, którego typu najlepiej używać w zamian. Rozmawiając z pediatrą o gorączce u dziecka, poinformuj, w jaki sposób została zmierzona temperatura.

Poniżej znajdują się wskazówki, jak poznać, czy dziecko ma podwyższoną temperaturę. W zależności od dziecka pediatra może podać różne wartości. Stosuj się do konkretnych zaleceń pediatry.

Interpretacja temperatury u niemowląt poniżej 3. miesiąca życia:

• Najpierw zapytaj pediatrę, jak najlepiej zmierzyć temperaturę dziecku.

• W odbycie lub na czole: Temperatura wynosząca bądź przekraczająca 100,4°F (38°C)

• Pod pachą: Temperatura wynosząca bądź przekraczająca 99°F (37,2°C)

Interpretacja temperatury u dziecka od 3. do 36. miesiąca życia (3. roku życia):

• W odbycie, na czole lub w uchu: Temperatura wynosząca bądź przekraczająca 102°F (38,9°C)

• Pod pachą: Temperatura wynosząca bądź przekraczająca 101°F (38,3°C)

Pediatrę należy wezwać w poniższych przypadkach:

• Powtarzająca się temperatura wynosząca lub przekraczająca 104°F (40°C) u dziecka w dowolnym wieku

• Temperatura wynosząca lub przekraczająca 100,4°F (38°C) u niemowlęcia poniżej 3. miesiąca życia

• Gorączka trwająca ponad 24 godziny u dziecka poniżej 2. roku życia

• Gorączka trwająca przez 3 dni u dziecka powyżej 2. roku życia